ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΣ: ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ; - Άρθρο του Πέτρου Αγγελόπουλου

άρθρο του Πέτρου Αγγελόπουλου

Δύο ζητήματα είναι αυτά που μονοπωλούν την κοινή γνώμη: 1ον) ο αριθμός των κρουσμάτων κορονοϊού και 2ον) ο αριθμός των εμβολιασμών, καθώς και ερωτηματικά και σκεπτικά που αφορούν ευρύτερα τα παραπάνω. Σκοπός, λοιπόν, του παρακάτω άρθρου δεν είναι να επιδείξει μελέτες και να υποστηρίξει θέσεις, αλλά να αναδείξει προβλήματα- αστοχίες και να προτείνει λύσεις στα παραπάνω, φωτίζοντας πλευρές που αναδύονται μέσα από την κοινωνική πραγματικότητα.

Οι αριθμοί των κρουσμάτων τελευταία ολοένα και αυξάνονται με ανοδική τάση και πορεία, όμως αυτό δεν συμβαίνει και με τους θανάτους. Και τρία πράγματα διαδραματίζουν ρόλο σε αυτήν την παρατήρηση: α) ο εμβολιασμός, β) η καλύτερη γνώση του κορονοϊού από τους γιατρούς και γ) η κατανόηση του κορονοϊού από την κοινωνία. Και το τελευταίο μάλιστα ίσως είναι το πιο σημαντικό. Γιατί είναι δεδομένο ότι η ιατρική κοινότητα γνωρίζει τον κορονοϊό (αυτή τον ανακάλυψε), αλλά το στοίχημα που πρέπει να κερδίσουν οι γιατροί είναι να μάθει και να ζήσει παράλληλα με τον κορονοϊό και η κοινωνία. Και πως θα γίνει αυτό;

Είναι ανάγκη να επισημάνουμε το πώς δεν θα γίνει αυτό. Δεν θα γίνει με φόβο (ποτέ άλλωστε ο φόβος δεν ήταν σύμμαχος της ιατρικής στην καταπολέμηση ασθενειών σε όλη την πορεία της ιστορικά). Δεν θα γίνει με διχαστικό λόγο και προνόμια. Τα «δεν» όμως αποτελούν μία κριτική στάση απέναντι στην πραγματικότητα και υπογραμμίζουν λάθη στην τακτική της χώρας να καταπολεμήσει την πανδημία.

Στην πανδημία δεν είναι σύμμαχος μόνο η επιστήμη, οι γιατροί και το Ε.Σ.Υ., αλλά και οι αλληλεπιδράσεις των προαναφερθέντων με την κοινωνία. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι αν οι γιατροί δεν βγουν στην κοινωνία, που ζει στον καταιγισμό πληροφοριών που αδυνατεί και δεν προλαβαίνει να χωνέψει, να πουν τι είναι ο κορονοϊός, εμβόλιο και το σημαντικότερο πρόληψη, δουλειά και αποτελεσματικότητα δεν γίνεται. Και επειδή τα παραπάνω είναι θεωρητικά, παρακάτω προτείνονται ορισμένες σκέψεις και ιδέες.

Το πλαίσιο λοιπόν είναι συγκεκριμένο. Ο κορονοϊός είναι ένας ιός που προσβάλλει το αναπνευστικό σύστημα και μεταδίδεται μέσω του συστήματος που προσβάλλει, δηλαδή την αναπνοή. Και αυτή είναι μία μείζον παρατήρηση. Για αυτό και οι μάσκες και η αποφυγή συγχρωτισμού. Όμως, έχει επίσης παρατηρηθεί ότι ο κορονοϊός προκαλεί πιο βαριά νόσο σε άτομα μεγάλης ηλικίας και με συννοσηρότητες και, συνεπώς, αποτελούν στόχο πρόληψης.

Όσον αφορά τον εμβολιασμό, σαν ιατρική κοινότητα πρέπει να έχουμε το θάρρος να αποδεχτούμε την αποτυχία στο να πείσουμε τον κόσμο να εμβολιαστεί, ο οποίος δεν διέπεται από αντι-εμβολιαστικά αισθήματα, αλλά μάλλον από φοβικά, ενώ παράλληλα έχει την ψευδαίσθηση ότι δεν θα νοσήσει από τον κορονοϊό. Και αυτή η λογική, το «πρέπει να πάθουμε για να μάθουμε», αν και προσωπικά με βρίσκει αντίθετο, υπάρχει και αφορά και την νόσηση αλλά και τον εμβολιασμό. Είναι λογικό σαφώς ότι ο νέος δεν φοβάται τον κορονοϊό και τα δεδομένα το επιβεβαιώνουν αυτό. Είναι όμως φορέας – μεταδότης του ιού και μάλιστα χωρίς να το αντιλαμβάνεται. Άρα και οι νέοι αποτελούν στόχο πρόληψης λόγω της μεταδοτικότητας που προκαλούν, και άρα η μάσκα είναι ένα ασφαλές και απλό μέτρο για τον περιορισμό της εξάπλωσης του κορονοϊού από τους νέους στους ηλικιωμένους και ευπαθείς.

Και αν το πλαίσιο και το ζήτημα της μεταδοτικότητας αναλύθηκαν, σειρά έχει παρακάτω το πώς θα πεισθεί η κοινωνία να εμβολιαστεί.

Ζούμε σε μια εποχή όπου η πανδημία αναγνωρίστηκε ταχύτητα και έχουμε μέσα διαγνωστικά ασφαλή και ακριβή και γρήγορα (μοριακό και rapid test). Προληπτικά μέτρα υπάρχουν, όμως δεν έχουμε στη φαρέτρα μας θεραπευτικά μέσα. Άρα το μόνο εργαλείο στα χέρια μας προς το παρόν είναι το εμβόλιο. Το τελευταίο μάλιστα, ήδη έχει αποδείξει την αποτελεσματικότητα του, παρατηρώντας την μεγάλη μείωση στον αριθμό θανούντων. Όμως, η κοινωνία παραμένει καχύποπτη και εν μέρει είναι λογικό. Πώς τόσο γρήγορα εγκρίθηκαν τα εμβόλια; Μήπως είναι κακής ποιότητας; Μήπως οι παρενέργειες υπερνικούν τα οφέλη; Και πολλά ακόμα ερωτηματικά που βασανίζουν την κοινή γνώμη.

Είναι γνωστό από τον 15ο αιώνα η παρατήρηση του Παράκελσου: «δεν υπάρχει κάποια ουσία που να μην είναι δηλητήριο, και η σωστή δόση είναι αυτή που διαχωρίζει τη δηλητηρίαση από την θεραπεία». Αυτό δεν σημαίνει ότι το εμβόλιο είναι ένα δηλητήριο, άλλωστε δεν είναι θεραπεία, αλλά πρόληψη. Ομοίως, η διπλάσια δόση ενός αντι-υπερτασικού φαρμάκου θα προκαλέσει μεγάλη πτώση της αρτηριακής πίεσης και πιθανά λιποθυμία, ένα παράδειγμα δηλητηρίασης- τοξικότητας. Άρα οφείλουμε σαν ιατρική κοινότητα να επιχειρηματολογήσουμε στο ότι 1ον) το εμβόλιο είναι ασφαλές (έχει αποδειχθεί με πλειάδα μελετών και με μεγάλο αριθμό εμβολιασθέντων) και 2ον) δεν είναι δηλητήριο, δεν έχει δηλαδή βραχυ- και μακρο- πρόθεσμες παρενέργειες, ή τουλάχιστον οι παρενέργειες είναι σπάνιες και επί το πλείστον αντιμετωπίσιμες.

Άρα αυτό που μένει είναι αυτή η γνώση που ανακάλυψαν οι επιστήμονες να μεταλαμπαδευτεί στον κόσμο.

Η κοινωνία μας είναι περίπλοκη και η πληροφορία τρέχει πιο γρήγορα από την ανθρώπινη σκέψη, κρίση και λογική. Έτσι, τα ΜΜΕ καταιγίζουν το κοινό τους με πληροφορίες που δεν αφορούν το εμβόλιο, αλλά διογκώνουν τις παρενέργειες για ευνόητους λόγους με αποτέλεσμα να αναπτύσσεται κλίμα δυσπιστίας. Και πώς αποτρέπεται αυτό; Όπως προείπα, όχι με φόβο, απειλές, προνόμια και διχασμό. Αλλά με ορθή και πλήρη ενημέρωση και ευαισθητοποίηση.

Όλοι οι γιατροί πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να μην περιμένουμε κρατικές καμπάνιες να πείσουν τον κόσμο αλλά να δράσουμε οι ίδιοι. Διοργάνωση ενημερωτικών ημερίδων, συνεδρίων και συλλογικών παρεμβάσεων είναι το κλειδί απέναντι στη δυσπιστία. Αν δεν εξηγήσουμε στον άρρωστο μας από τι πάσχει και ποια θεραπεία σχεδιάζουμε, τότε πώς θα μας εμπιστευτεί; Ομοίως και η πανδημία χρήζει ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης από όλους μας.

Ολοκληρώνοντας, θα ήθελα να αναφερθώ και στο ζήτημα- έννοια της ατομικής ευθύνης που προβάλλεται. Προσωπικά αυτό με βρίσκει αντίθετο. Η ευθύνη είναι όλων μας, κοινωνική. Δεν ζούμε απομονωμένοι και άρα το αφήγημα της ατομικής ευθύνης αφορά αποξενωμένα άτομα και όχι μία οργανωμένη κοινωνία.

Προσθήκη νέου σχολίου

Το περιεχόμενο αυτού του πεδίου παραμένει ιδιωτικό και δε θα εμφανίζεται δημόσια.
  • Επιτρεπόμενες ετικέτες HTML: <a href hreflang> <em> <strong> <cite> <blockquote cite> <code> <ul type> <ol start type> <li> <dl> <dt> <dd> <h2 id> <h3 id> <h4 id> <h5 id> <h6 id>
  • Αυτόματες αλλαγές γραμμών και παραγράφων.
  • Οι διευθύνσεις ιστοσελίδων και οι διευθύνσεις email μετετρέπονται σε συνδέσμους αυτόματα.
CAPTCHA
1 + 2 =
Solve this simple math problem and enter the result. E.g. for 1+3, enter 4.