άρθρο της Σοφίας Βλάχου

"Στην βρύση την βουνίσια, σιμά στην φλαμουριά, στον ίσκιο της καθόμουν να ονειρευτώ ξανά" έλεγε ο Λουκιανός Κηλαηδόνης.

Εν έτη 2021, είναι λυπηρό να χαίρεσαι για μια βρύση που τρέχει νερό μετά από καιρό, καθώς και για τοίχους που χτίστηκαν και ΔΕΝ αποτελούν είδηση!!

Για χωμάτινο δρόμο που θα ασφαλτοστρωθεί, ώστε να μπορούν να πάνε οι άνθρωποι ευκολότερα στο σπίτι τους!!

Να είσαι χαρούμενος για πράγματα αυτονόητα, τα οποία θα έπρεπε να παρέχονται ήδη στους κατοίκους της περιοχής.

Είναι  τραγικό και αυτονόητα κανείς καταλαβαίνει ότι υποτιμάτε την νοημοσύνη μας!!!

Είναι αδιανόητο να μην έχουν οι άνθρωποι να πιούν νερό στο χωριό τους και να πληρώνουν το νεράκι, νερό !!

Να μην μπορούν να μεταβούν στο σπίτι τους και στις δουλειές τους γιατί δεν υπάρχουν επαρκείς και αξιόλογοι δρόμοι!!

Να  έχουν ερημώσει τα περισσότερα  χωριουδάκια και εσύ να βγάζεις φωτογραφίες αμέριμνος.

Να ονειροπολείς διάφορα μονοπάτια...

Επιτέλους, πρέπει να το καταλάβετε γρήγορα.

Δεν αλλάζει ουσιαστικά ο τόπος με πανηγύρια και φωτογραφίες!!

Έχετε αντιληφθεί ότι η κριτική που σας ασκείτε έχει να κάνει με την αγανάκτηση του κόσμου;

Η αυτοπροβολή κάποιων είναι αδιάσειστη απόδειξη ανασφάλειας!!

Αφουγκραστείτε τους νεότερους που θέλουν να συμμετάσχουν ενεργά στα κοινά και βγείτε από την πεπατημένη μικροπολιτική σας.

" Άλλαξε τις σκέψεις σου και μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο"(Norman Vincent Peale)

Σοφία Βλάχου