Η Σουηδία είναι η βορειοευρωπαϊκή χώρα των 10 εκατομμυρίων κατοίκων με τις επίζηλες επιδόσεις ανάπτυξης σε όλα τα επίπεδα. Ζει σε αδιατάρακτη ειρήνη από το 1814, ουδέτερη σε όλες τις περιόδους των πολέμων αφού κατάφερε να μην εμπλακεί ούτε στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Με υψηλότατο βιοτικό επίπεδο συγκαταλέγεται ανάμεσα στα έθνη του ΟΗΕ με τον υψηλότερο δείκτη ανθρώπινης ανάπτυξης. Και να ποια είναι τα «επιτεύγματα» της αξιοζήλευτης αυτής χώρας στη μάχη της αντιμετώπισης της παγκόσμιας φονικής κηδεμονίας. Με 10 εκατομμύρια πληθυσμό μετρά 3.500 περίπου νεκρούς από τους οποίους το 90% ηλικιωμένοι.

Οι μισοί από αυτούς ήταν φιλοξενούμενοι σε οίκους ευγηρίας ενώ το ένα τέταρτο λάμβανε φροντίδα στο σπίτι. Στην περίπτωση του οίκου ευγηρίας Berga στη Στοκχόλμη σε λιγότερο από ένα μήνα πεθάνανε το ένα τρίτο των φιλοξενούμενων.

Σε δεύτερη ανάγνωση τα στοιχεία αυτά οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η συντριπτική πλειοψηφία των θυμάτων του κορωνοϊού στη Σουηδία ήσαν ηλικιωμένοι άνθρωποι από τους οποίους επίσης η μεγάλη πλειοψηφία ζούσε μακριά από τις οικογένειές τους με την απρόσωπη κοινωνική φροντίδα των 290 Δήμων της χώρας.

Η Σουηδική κυβέρνηση πριν λίγες ημέρες δια της αρμοδίας υπουργού, Λίνα Χάλιγκριν, παραδέχθηκε ότι απέτυχε να σώσει από την πανδημία τις ζωές χιλιάδων ηλικιωμένων.

Έτσι απλά και κυνικά η υψηλών οικονομικών επιδόσεων βορειοευρωπαϊκή κοινωνία παραδέχθηκε ότι οι ηλικιωμένοι άνθρωποι δεν έχουν θέση στις οικογένειες της και ότι η κρατική φροντίδα που τους παρέχεται αδιαφόρησε στην απειλή του κορονοϊού για τις ζωές τους.

Φοβάμαι όμως ότι αδικώ τον Ευριπίδη παρομοιάζοντας με την ηρωίδα της τραγωδίας του την βορειοευρωπαΐα χώρα ¨φονιά¨ των ηλικιωμένων κατοίκων της Ο μεγάλος τραγωδός περιέγραψε την πιο άγρια παρέκκλιση του ανθρώπινου πάθους της εκδίκησης που οδήγησε μια πληγωμένη γυναίκα στο πιο θηριώδες έγκλημα. Τη σφαγή των παιδιών της. Η Μήδεια όμως δεν εγκληματεί αναίτια. Ο συγκρουόμενος και ταραγμένος εσωτερικός κόσμος της είναι αυτός που την οδηγεί στις ανείπωτες πράξεις της.

Οι Σουηδοί ¨φονιάδες¨ των ηλικιωμένων τους δεν είχαν ούτε έχουν ταραγμένο εσωτερικό κόσμο. Προφανώς είναι τόσο «παγωμένοι» απέναντι στους ηλικιωμένους γεννήτορές τους όσο και το κλίμα της βόρειας χώρας τους. Δεν τους θέλουν στις οικογένειές τους όταν γεράσουν και δεν τους απασχολεί ο ενδεχόμενος θάνατός τους σε συνθήκες φονικής πανδημίας.

Πράγματι ο χαρακτηρισμός «Μήδεια» δεν τους ταιριάζει και αδικεί την έμπνευση του μεγάλου τραγωδού.

Μακάρι να μπορούσαν να μάθουν ότι για αυτούς και για όλους τους αλαζονικούς υπερόπτες η Ελληνική Μυθολογία έχει προβλέψει στην ύπαρξη της Νέμεσης, της κόρης της Νύκτας.

Γιώργος Β. Μάρκου Δικηγόρος