Την Κυριακή, 4 Οκτωβρίου 2020, έγινε στο Αίγιο σύσκεψη, που συγκάλεσε ο Δήμαρχος Αιγιαλείας κ. Δημήτρης Καλογερόπουλος στο γραφείο του. Στη σύσκεψη αυτή, για σημαντικά θέματα της Αιγιάλειας, παραβρέθηκαν οι κ.κ. Ανδρέας Κατσανιώτης, Άγγελος Τσιγκρής, Σία Αναγνωστοπούλου και Κώστας Μάρκου. Καλεσμένος ήταν και ο βουλευτής ΝΔ Αχαΐας κ. Ιάσονας Φωτήλας ο οποίος, λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων την ίδια ακριβώς ώρα, δεν μπορούσε να παραβρεθεί ο ίδιος και έστειλε συνεργάτη του. Όπως καταγγέλλει ο ίδιος ο κ. Φωτήλας, ο κ. Καλογερόπουλος επέτρεψε στο συνεργάτη του βουλευτή "...μόνο να παρακολουθήσει μία γενικόλογη αρχική τοποθέτηση και ύστερα έβγαλε από την αίθουσα αυτόν και εκπρόσωπους άλλων δύο βουλευτών με την διατύπωση της άποψης ότι δεν μπορούν να συνεισφέρουν περισσότερο στη συζήτηση! Αποκλείστηκαν δηλαδή από την πληροφόρηση για τα συμπεράσματα της συζήτησης και τη δυνατότητα κατάθεσης προτάσεων εκ μέρους των βουλευτών". (Διαβάστε την καταγγελία του κ. Φωτήλα εδώ). Μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι αράδες, δεν υπάρχει καμία αντίδραση από τον κ. Καλογερόπουλο για τα καταγγελλόμενα από τον κ. Φωτήλα. Αυτό όμως που μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση, είναι πως οι κ.κ. Άγγελος Τσιγκρής, Σία Αναγνωστοπούλου και Κώστας Μάρκου, που τους γνωρίζω προσωπικά και θα τους χαρακτήριζα ισχυρές προσωπικότητες και άτομα βαθιά δημοκρατικά, αλλά και ο κ. Ανδρέας Κατσανιώτης, του οποίου το δημοκρατικό ήθος είναι δεδομένο, δεν αντέδρασαν άμεσα και ανέχτηκαν αυτή την συμπεριφορά σε βάρος του συνεργάτη του κ. Φωτήλα, από τον κ. Καλογερόπουλο. Επειδή δεν ήταν δικός τους συνεργάτης θεώρησαν ότι δεν τους αφορούσε; Ίσως... Εμένα πάντως μου έρχονται στο μυαλό τα λόγια του γερμανού πάστορα Martin Niemoeller (1892-1984) «Όταν οι ναζιστές ήρθαν για να πάρουν τους κομμουνιστές, σιώπησα επειδή δεν ήμουν κομμουνιστής. Όταν φυλάκισαν τους σοσιαλδημοκράτες, σιώπησα γιατί δεν ήμουν σοσιαλδημοκράτης. Όταν ήρθαν να πάρουν τους συνδικαλιστές, σιώπησα γιατί δεν ήμουν συνδικαλιστής. Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους σιώπησα γιατί δεν ήμουν Εβραίος Όταν ήρθαν να συλλάβουν εμένα, δεν υπήρχε πια κανείς για να διαμαρτυρηθεί».   Β. Αποστολόπουλος