Άρθρο που αφορά τις ολέθριες συνέπειες του "αντι-εμβολιαστικού κινήματος", που διαφαίνονται στην δημόσια υγεία καθημερινά, καθώς και και στον κοινωνικό βίο, έστειλε προς δημοσίευση στο kalavrytanet.com, ο Ειδικευόμενος Ιατρός Παθολογίας στο ΓΝ Καλαβρύτων Πέτρος Αγγελόπουλος. Ο Πέτρος Αγγελόπουλος, είναι όπως προαναφέραμε εδώ και ένα χρόνο Ειδικευόμενος Ιατρός Παθολογίας στο ΓΝ Καλαβρύτων, με προοπτική την ολοκλήρωση της ειδικότητας της Καρδιολογίας στο ΠΓΝΠ στο Ρίο. Φοίτησε στο Πανεπιστήμιο Πατρών και από τα πρώτα έτη ασχολήθηκε με την Καρδιολογία με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στη στεφανιαία νόσο και τα εμφράγματα, τομείς στους οποίους ασχολείται και ερευνητικά, υπό την καθοδήγηση του Διευθυντή και Καθηγητή Καρδιολογίας κ. Περικλή Νταβλούρου, ο οποίος είναι και ο μέντορας του. Γνωρίζουμε τον Πέτρο σχεδόν από τον πρώτο καιρό που ήρθε στα Καλάβρυτα. Τολμούμε να πούμε ότι πέρα από εξαιρετικός επιστήμων, είναι ένας νέος άνθρωπος, απλός, προσιτός , ανοιχτός στην παρέα, και δείχνει όλο αυτό το διάστημα που υπηρετεί στο Νοσοκομείο, να έχει "αφομοιωθεί" πλήρως με την κοινωνία των Καλαβρύτων. Έχει άποψη όχι μόνο για την πόλη μας αλλά και ολόκληρο το δήμο, δεν διστάζει να την εκφράσει, είναι ασυμβίβαστος, μαχητικός και... τολμούμε να πούμε ανατρεπτικός. Σίγουρα αποτελεί ένα κεφάλαιο το οποίο δεν πρέπει να χαθεί από τον τόπο μας. Αποτελεί μεγάλη τιμή για εμάς που επέλεξε το kalavrytanet.com για τη δημοσίευση του πρώτου του άρθρου που απευθύνεται στους πολίτες των Καλαβρύτων και που δημοσιεύουμε στη συνέχεια.  

ΠΡΟΛΗΨΗ: Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Οι στόχοι της Ιατρικής πράξης είναι πάντα η βελτίωση της επιβίωσης και του ποιοτικού επιπέδου ζωής των ατόμων. Αυτό επιτυγχάνεται μέσω της διάγνωσης, θεραπείας και πρόληψης, που αποτελούν τα τρία θεμέλια στην Ιατρική. Ο Ιπποκράτης, πατέρας της σύγχρονης Ιατρικής, ξεχωρίζει από αυτά τα θεμέλια την ΠΡΟΛΗΨΗ τονίζοντας ότι : «ΚΑΛΛΙΟΝ ΤΟ ΠΡΟΛΑΜΒΑΝΕΙΝ Ή ΤΟ ΘΕΡΑΠΕΥΕΙΝ». Αυτή η φράση, όμως, περιλαμβάνει και την λέξη θεραπεία.

Η αποτελεσματική θεραπεία είναι η απομάκρυνση μιας νόσου και των συμπτωμάτων της από τον άρρωστο που τον ταλαιπωρούν μια για πάντα. Για να επιτύχει η θεραπεία το σκοπό της απαιτούνται ορισμένες βασικές αρχές.

Αρχικά, χρειάζεται η σωστή ενημέρωση του ατόμου από τον θεράποντα γιατρό. Η σχέση ιατρού- ασθενή, είναι αμφίδρομη και δεν αναλώνεται σε ένα γιατρό που δίνει εντολές και έναν άνθρωπο που οφείλει να τον υπακούει. Το τελευταίο οδηγεί σε σφάλματα και θεραπευτική αναποτελεσματικότητα. Αντίθετα, ο γιατρός οφείλει να ενημερώσει το άτομο με την ηθική, ανθρώπινη και επιστημονική του πλευρά, ότι υπάρχει μια θεραπεία βασικά και πρωταρχικά ακίνδυνη, με οφέλη αποδεδειγμένα η οποία ταιριάζει στο προφίλ του. Διαφορετικά, καταλήγουμε σε ελλιπή και αποπροσανατολιστικά άρθρα (έντυπα, αλλά κυρίως ηλεκτρονικά) χωρίς καμία επιστημονική βάση, που πείθουν τον άνθρωπο ευκολότερα από έναν γιατρό.

Συνεπώς, όταν ένας άνθρωπος κατανοήσει πλήρως και ενημερωθεί ΟΡΘΑ ότι θα προβεί σε μια ασφαλή και αποτελεσματική θεραπεία, θα απορρίψει την στείρα γνώση που προσφέρει ένα αναληθές άρθρο, και θα δημιουργήσει σχέση θεραπευτική με τον γιατρό-επιστήμονα-άνθρωπο.

Ο τίτλος, παρόλα αυτά, του άρθρου, αφορά την πρόληψη, η οποία ελάχιστα έως τώρα έχει αναφερθεί και θα αναλυθεί αμέσως.

Σημειώνοντας τα παραπάνω, εύκολα προκύπτει το συμπέρασμα ότι η καλύτερη και πιο επιτυχής θεραπευτική προσέγγιση οφείλει να είναι αυτή που «θα προλάβει μια ασθένεια». Με άλλα λόγια, η ΠΡΟΛΗΨΗ. Η αποτελεσματικότητα της τελευταίας βέβαια, δεν αφορά μόνο τον γιατρό ή τον πάσχοντα όπως εκτενώς έχει γίνει αναφορά παραπάνω, αλλά την συνεργασία και την σχέση αλληλεπίδρασης όλων των μελών μιας κοινότητας (άτομα, εθελοντές, σύλλογοι, ιατροί νοσοκομεία, Πανεπιστήμια, Δήμοι, Κράτος).

Η ΑΦΟΡΜΗ

Αφορμή για αυτό το άρθρο, στάθηκε το «αντι-εμβολιαστικό κίνημα» που τόση αναφορά έχει γίνει τα τελευταία έτη, εντούτοις, καθρεφτίζει εύστοχα την αποτυχία των γιατρών να ενημερώσουν το κοινό ορθά από τη μία, και την ευπιστία, από την άλλη, της κοινωνίας σε λύσεις «μαγικές», οι οποίες, δίχως κάποια επιστημονική τουλάχιστον βάση, απορρίπτουν ως ανάθεμα τα « επικίνδυνα για την υγεία μας εμβόλια». Η τελευταία άποψη, έχει οδηγήσει σε ολέθριες συνέπειες που διαφαίνονται στην δημόσια υγεία καθημερινά και στον κοινωνικό βίο. Το συγκεκριμένο κίνημα, δυστυχώς, μπορεί να οδηγήσει την δημόσια υγεία αρκετά χρόνια πίσω και να θεραπεύουμε νοσήματα, αντί ευκολότερα να τα προλαβαίνουμε. Νοσήματα τα οποία είναι επικίνδυνα και θέτουν σε κίνδυνο τον άνθρωπο.

Επομένως, άτομα, κοινωνικό σύνολο, φορείς και γιατροί οφείλουν να αλλάξουν στάση και να αναδειχθεί το αυτονόητο, κατά την άποψή μου, πως τα εμβόλια ίσως αποτελούν την μεγαλύτερη επανάσταση στα χρονικά της Ιατρικής από την εποχή του Ιπποκράτη.

Είναι αλήθεια πως τα εμβόλια έχουν καταφέρει να εξαλείψουν ασθένειες (π.χ. ιός ερυθράς), έχοντας την ίδια προοπτική και μελλοντικά (βλέπε ανακοινώσεις περί δραματικής πτώσης νοσηρότητας και επικείμενης εξαφάνισης της πολιομυελίτιδας).

Συνδυάζοντας όσα έχουν αναφερθεί έως εδώ, τα εμβόλια αποτελούν αδιαμφισβήτητα μια απλή πράξη πρόληψης (και άρα κάλλιστης θεραπείας) συνδυάζοντας κανέναν κίνδυνο με πολλαπλά οφέλη, και τα δύο άκρως επιστημονικά τεκμηριωμένα. Αυτό που λείπει είναι η βέλτιστη ενημέρωση και ευαισθητοποίηση της κοινότητας μέσω ατομικών και συλλογικών δράσεων που θα αποκαταστήσουν τη θέση των εμβολίων στη συνείδηση των ανθρώπων, κατανοώντας πως ένα «απλό τσίμπημα» σώζει ζωές και ιδιαίτερα ευάλωτων ηλικιών και κοινωνικών ομάδων (παιδιά, υπερήλικες με σοβαρές και πολλαπλές συννοσηρότητες, μετανάστες, πρόσφυγες, ρομά ). Ρόλο σημαντικό σε αυτό έχει να διαδραματίσει η συνεργασία του γιατρού με το άτομο, και κατ’ επέκταση, οι υπόλοιποι κοινωνικοί φορείς, σκύβοντας στο πρόβλημα αυτό που έχει, μάλιστα, μία, αποτελεσματική και μοναδική λύση, τον εμβολιασμό.